Kicking horse

Vrijdag 19 Augustus, 2022

Door Ruben van Wuijtswinkel

Overnachtingsplaats: Golden, British Columbia

Onverwacht warme nacht

De nachten voorheen waren kouder dan eigenlijk aangenaam was, voor de nacht van 18 op 19 Augustus hadden we niks anders verwacht. Maar de temperatuur bleef veel te warm samen met temperatuur van de camper. Dit was geen aangename manier van wakker worden. In combinatie met de vele ochtend humeuren van de groep en de te enthousiaste enkeling onder ons zorgde voor een moeilijk begin van een toch wel bijzondere dag!

Water avontuur!

De dag activiteit van vandaag is een extreme, al zeg ik het zelf. Het is eigenlijk een beetje een traditie geworden om te gaan raften met z'n allen als we met elkaar op vakantie zijn. Onzeker was het wel of we onze laatste rafting expeditie in Frankrijk van vorig jaar zomer gingen overtreffen. De Gletsjers rondom Golden zorgen ervoor dat de rivier waterstand lekker koud maar vooral hoog blijft. Het smeltwater zorg voor een melkactige kleur in het water. Tijdens de instructies bleven ze ook maar herhalen hou koud het water maar niet was en hoe belangrijk 'onze' rol was wanneer we overboord zouden slaan, 'You should be the one most invested in your own safety'! Alsof we liever baantjes wilden trekken dan veilig in de boot blijven zitten. Een grappig feitje is wel dat statistisch gezien mannen tussen de leeftijd van 19 en 26 jaar de meeste kans hebben om van de boot af te kukelen! Maar iets zegt mij dat het te maken heeft met het feit dat we continu denken dat we het onder controle hebben, maar in realiteit het altijd onderschatten. En een sport als rafting is niet erg vergeefs, met één fout lig je namelijk al in het water! Na de veiligheids instructies en de tientallen 'reliability release forms' mochten we eindelijk de bus instappen: op weg naar de rivier!

De bus waarin we plaats moesten nemen was een traditioneel Noord-Amerikaanse gele schoolbus. De rit was bumpy maar wel voorspoedig. Rijden door het dik begroeide bos was op een gegeven moment een blauw/witte kleur te herkennen: 'kicking horse river'. Nadal we uit de bus waren gestapt kregen we onze instructeur aangewezen, dit was Nico. 

Afkomstig uit Chili is hij gedurende het zomer seizoen een tour rafting gids op de kicking horse river. Maar er was geen tijd voor geouwehoer er moest gewerkt worden. Geen tijd voor safety Instructions, we moesten maar gewoon laten zien wat we konden. Op zijn bevel begonnen we met peddelen, eerst gezamenlijk, toen alleen rechts en toen alleen links. We werkte als een geoliede machine met elkaar samen en dat was natuurlijk geen toeval, dit krijg je namelijk wanneer je elkaar allemaal zo goed kent. Die connectie die is niet in één dag gevormd, dit kost jaren. En zo was het rafting avontuur begonnen!

De route was 14 kilometer lang en bestond voornamelijk uit klasse 2 en 3 waterversnellingen. Maar er was ook een kilometer lange klasse 4 waterversnelling op de route. Voor de amateurs onder de lezers die hier geen verstand van hebben: deze waterversnelling zijn geen grappen. 90 kubieke meter raast er per seconde door de rivier en zeker op ondiepe delen in de route zorgen uitstekende rotsen en onderwater liggende boomstammen voor een minimale marge van fouten. Er konden dus geen fouten gemaakt worden! Maar wij zijn natuurlijk geen amateurs meer, met 4 rafting expedities al onder de riem konden wij dit avontuur wel aan.

Na meer dan een uur op het water gezeten te hebben en de witte schuim golven getrotseerd te hebben stonden we weer veilig op de oever. Een snelle bus rit terug naar base camp en de de activiteit kon afgesloten worden met een lekker koud biertje in de hand. Nico moest wel toegeven dat hij nog nooit zo'n Gestroomlijnde samenwerking had gezien in de boot. Hij was verbaasd van de intensiteit en synchroniciteit van onze peddelvaardigheden. Dit is een mooie afsluiting van een zo'n mooi traditie.

Eierenmet bacon 😋

Iedereen was natuurlijk helemaal uitgeput na zo'n intense activiteit, dus er moest weer wat voedsel in. Maar niemand had natuurlijk zin in het standaard boterhammetje met jam, dus het alternatief is: EI MET BACON! De aankondiging van ei met bacon alleen al toverde al glimlachen op de gezichten van de jongeren in het gezelschap. Al staand op de parkeerplaats van het rafting base camp werden de eieren met bacon naar binnen geschoven en in no time waren we alweer 'on the road'.

Storm is coming!

Na een korte rit van net iets over 50 kilometer kwamen we aan op de camping vlak naast 'Kinbasket Lake'. Het inchecken en recht zetten van de RV's op de camping plekken duurde niet langer dan een half uur. Het was dus tijd voor een Canadese appel cider met chipjes. Maar we zaten geen minuut en de lucht begon te brullen en de wind begon op te steken. Maar de regen liet op zich wachten. Het avondeten werd namelijk klaargemaakt, er stond verse tonijn met 'hele' pittige saus op het menu. Ik heb nog nooit zo genoten van een stukje tonijn. 

Voor de rest van de avond zijn boeken de er weer bij gepakt, is de planning voor morgen weer doorbesproken en de Netflix weer gestart.